Odpowiadając na kolejną interpelację Pana Posła Jarosława Sachajko i Pani Poseł Barbary Chrobak w sprawie interpretacji przepisów dotyczących wynagrodzenia za przepracowaną część miesiąca w przypadku nieobecności pracownika z powodu choroby, przekazaną przy piśmie Pana Marszałka Sejmu RP z dnia 6 marca br., znak: K8INT 8901, pragnę uprzejmie wyjaśnić, co następuje:
Umowa o pracę jest umową wzajemną, w ramach której pracownik zobowiązuje się do świadczenia pracy, a pracodawca do wypłacenia za nią wynagrodzenia. Wynagrodzenie przysługuje za pracę wykonaną. Za czas niewykonywania pracy pracownik zachowuje prawo do wynagrodzenia tylko wówczas, gdy przepisy prawa pracy tak stanowią (art. 80 Kodeksu pracy).
Szczegółowe doprecyzowanie sposobu ustalania wynagrodzenia za pracę w różnych sytuacjach, w tym obliczania wynagrodzenia określonego w stałej wysokości za część miesiąca, w przypadku gdy pracownik jest niezdolny do pracy z powodu choroby i ma prawo do wynagrodzenia chorobowego lub zasiłku chorobowego, określają przepisy rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 29 maja 1996 r. w sprawie sposobu ustalania wynagrodzenia w okresie niewykonywania pracy oraz wynagrodzenia stanowiącego podstawę obliczania odszkodowań, odpraw, dodatków wyrównawczych do wynagrodzenia oraz innych należności przewidzianych w Kodeksie pracy (Dz. U. Nr 62, poz. 289, ze zm.).
Regulacje prawa pracy dotyczące wypłacania wynagrodzenia za czas niezdolności do pracy z powodu choroby oraz wynagrodzenia za pracę za przepracowaną część miesiąca w związku z niezdolnością do pracy z powodu choroby są powiązane z przepisami ubezpieczeniowymi określającymi zasady i warunki obliczania i wypłacania zasiłku chorobowego.
W świetle bowiem art. 11 ust. 4 i 5 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz. U. z 2016 r. poz. 372, ze zm.) zasiłek chorobowy przysługuje za każdy dzień niezdolności do pracy orzeczony zaświadczeniem lekarskim, nie wyłączając dni wolnych od pracy. Ilekroć przy ustalaniu prawa do zasiłku chorobowego lub jego wysokości okres jest oznaczony w miesiącach, za miesiąc uważa się 30 dni.
Powyższe regulacje dotyczące zasad wypłaty zasiłków chorobowych oraz sposobu ich obliczania dotyczą wszystkich osób podlegających ubezpieczeniu chorobowemu nie tylko pracowników, ale również m.in. ubezpieczonych chorobowo osób prowadzących pozarolniczą działalność, jak również osób ubezpieczonych z tytułu wykonywania pracy na podstawie umowy zlecenia.
Należy również zauważyć, że zgodnie z art. 36 powołanej ustawy, podstawę wymiaru zasiłku dla pracownika stanowi przeciętne miesięczne wynagrodzenie wypłacone za okres 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy albo za pełne kalendarzowe miesiące ubezpieczenia, jeżeli niezdolność do pracy powstała przed upływem 12 miesięcy kalendarzowych ubezpieczenia.
Podstawę wymiaru zasiłku chorobowego za jeden dzień niezdolności do pracy stanowi jedna trzydziesta część wynagrodzenia stanowiącego podstawę wymiaru zasiłku.
Ze względu na powyższe regulacje wynagrodzenie za czas niezdolności do pracy oblicza się według zasad obowiązujących przy ustalaniu podstawy wymiaru zasiłku chorobowego i wypłaca za każdy dzień niezdolności do pracy, nie wyłączając dni wolnych od pracy (art. 92 § 2 k.p.).
Również przepis § 11 rozporządzenia, będący regulacją o charakterze technicznym dotyczącą sposobu obliczania wynagrodzenia określonego w stawce miesięcznej w stałej wysokości za część przepracowanego miesiąca, posługuje się metodą dzielenia wynagrodzenia w stałej stawce miesięcznej przez 30 i brania pod uwagę wszystkich dni wskazanych w zaświadczeniu lekarskim o czasowej niezdolności pracownika do pracy wskutek choroby, za który przysługuje zasiłek chorobowy.
Dodatkowo warto zauważyć, że w świetle przepisów o czasie pracy w ustalonym jednomiesięcznym okresie rozliczeniowym liczba dni pracy waha się od 18 do 23 dni. Nie ma więc stałej liczby dni pracy w poszczególnych miesiącach. Ich liczba jest uzależniona od liczby oraz rozkładu w kalendarzu niedziel, świąt i dni wolnych wynikających z przeciętnie pięciodniowego tygodnia pracy. Natomiast zasiłek chorobowy (wynagrodzenie chorobowe) przysługuje za każdy dzień niezdolności do pracy bez względu na to, czy niezdolność do pracy przypada na wszystkie rozkładowe dni pracy pracownika, czy na dzień wolny od pracy dla niego. Pracodawca, prowadząc ewidencję czasu pracy, jest w posiadaniu informacji o liczbie dni przepracowanych przez danego pracownika, przez które należy rozumieć dni, w których pracownik świadczył pracę, i na tej podstawie może obliczyć wynagrodzenie za pracę.
Należy dodatkowo zauważyć, że regulacja § 11 rozporządzenia ma zastosowanie w odniesieniu do wynagrodzenia określonego w stałej stawce miesięcznej. Nie powinno budzić wątpliwości, że w sytuacji gdy pracownik jest wynagradzany np. stawką godzinową lub dzienną to w przypadku gdy w danym miesiącu nie przepracuje ani jednego dnia nie będzie mu przysługiwało wynagrodzenie za pracę.
Ponadto uprzejmie informuję, że nie ma przeszkód, aby wewnątrzzakładowe regulacje przewidywały prawo do wynagrodzenia za czas niewykonywania pracy. Na mocy przepisu art. 9 § 2 k.p. postanowienia układów zbiorowych pracy i porozumień zbiorowych oraz regulaminów wynagradzania jako korzystniejsze dla pracowników od regulacji zawartej w treści art. 80 k.p. będą zgodne z prawem.
Obecnie w Ministerstwie Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej nie są planowane prace analityczne ani legislacyjne mające na celu zmianę treści przepisów dotyczących wynagrodzenia za przepracowaną część miesiąca w przypadku absencji chorobowej pracownika.
Mam nadzieję, że przedstawione powyżej informacje i wyjaśnienia uzna Pan Marszałek za satysfakcjonujące i wyczerpujące.
źródło: http://www.sejm.gov.pl/